اُور توریسم، مسئله ای جهانی که باید راه حلی برای آن اندیشید (قسمت اول) - کلوب آگهی

پارک ملی مانوئل آنتونیو که در کاستاریکا واقع شده است منظره ها بسیار زیبایی دارد. جنگل های وحشی، ساحل ماسه ای و حیوانات بسیار جالب و زیبا از جاذبه های این پارک هستند. اما این شگفتی طبیعت به مرور به یک جای ترسناک تبدیل شده است. در واقع این منظره ها زیبا قربانی تعداد زیاد مسافرت ها و مسافران انبوه شده اند.

جاده خلوت کنار شهر پر شده است از استراحتگاه های فانتزی، هتل ها اطراف پارک را پر نموده اند. گروه های جهانگردی پارک خلوت شهر را پر از همهمه و شلوغی نموده اند. جهانگردان به حیوانات وحشی غذا داده بودند و آن ها زاد و ولد نموده اند. میمون هایی که در پارک بودند، ناپدید شده اند. خرچنگ های ساحل دیگر دیده نمی شوند. آهوهای کوهی دیگر حضور ندارند و ساحل مملو از جهانگردان است.

این یکی از مواردی است که در آن مقصد جهانگردی دچار اور توریسم شده است. اور توریسم کلمه ای است که برای توصیف حالتی به کار می رود که در آن هجوم یکباره جهانگردان به یک مقصد توریستی، به حالتی می رسد که امکانات محلی دیگر قابلیت مدیریت آن ها را ندارد.

البته این یک مشکل نو نیست، اما در طی چند ماه گذشته اخبار بسیاری در خصوص آن خوانده و شنیده اید. مقاصد جهانگردی بسیاری هستند که شروع نموده اند جلوی تهاجم جهانگردانی را بگیرند که خیابان ها، جوامع و منابع طبیعی شان را در خود غرق نموده و عملا آن ها را از کار انداخته اند. درواقع آن ها می گویند:

به خانه هایتان بروید! دیگر در اینجا به شما خوش آمد نمی گوییم.

عقیده بر این است که مسافرت می تواند دنیا را تغییر دهد. درواقع اگر درست سفر کنیم فکر مردم بازتر می گردد، درک مردم ارتقا می یابد، شما را به شمای بهتری تبدیل می نماید و برای مردم محلی یک پیشرفت مالی بزرگ ایجاد می نماید.

اما نکته این است که به علت وجود پروازهای مقرون به صرفه قیمت و اگر صادق باشیم، تعداد زیاد جهانگردان چینی که به صورت گروهی سفر می نمایند، باعث شده است مقاصد جهانگردی اخیرا بسیار شلوغ باشند. این جهانگردان را تقریبا همه جا می توان دید.

سال ها پیش از یک قصر دیدنی فیلم گرفته شده بود و محوطه اطراف آن کاملا خالی بود، اما این روزها از دیوار تا دیوار مملو از جهانگردانی است که با حالتی نه چندان خوشایند از این اتاق به اتاق دیگر می فرایند. حتی به سختی می توان ساختمان قصر را دید.

شهر تولوم در مکزیک شهری زیبا بود که امروزه خارجی هایی در آن زندگی می نمایند که می خواهند آن را به کلی تغییر دهند و جهانگردانی در آن رفت و آمد می نمایند که بدون داشتن کوچک ترین ارتباطی با مردم محلی از این کافه به آن کافه و از این استودیوی یوگا به دیگری می فرایند. جزیره زیبای دیگری که روزگاری زیباییش خیره نماینده بود، در حال حاضر مقصد تعداد بسیار زیادی جهانگرد است و همه خیابان های شهر از حالت عادی خارج شده است. همین شرایط در خصوص مقاصد جهانگردی معروف تری همانند پراگ، بارسلونا، پاریس، ونیز، ادینبورگ و شهرهای دیگر وجود دارد و شهر در اثر جهانگردی نامناسب و بیش از حد رو به زوال است.

البته با قاطعیت می توان گفت که این شلوغی نتیجه دنیا یکپارچه امروزی است که سفر کردن روز به روز برای افراد بیشتری قابل دسترس است. انتظار می رود که تا سال 2030 تعداد مسافرت های بین المللی هر سال حدود 3.3 دردصد افزایش یابد و به عدد 8.1 میلیارد سفر برسد. این اتفاق خوب است مخصوصا اگر بتوانید خودتان را با شرایط وفق بدهید.

با این حال خدماتی مانند پروازهای مقرون به صرفه قیمت، Airbnb و اشتراک گذاری وسیله نقلیه از جمله مواردی هستند که باعث شده اند تعداد جهانگردان به قدری زیاد گردد که مقاصد جهانگردی توانایی مدیریت آن را نداشته باشند و باعث آزار ساکنین محلی شوند و نهایتا به عدم پذیرش جهانگردان به وسیله مردم محلی منجر گردد. به گونه ای ایجاد مقاومت در برابر جهانگردانِ بیشتر اجرا شده است.

در بارسلونا دیگر اجازه ساخت هتل های نو داده نمی گردد و تعداد کشتی های کروز در حال محدودسازی است. دوبرونیک (Dubrovnik) در حال پیاده سازی ایده محدودسازی تعداد جهانگردان است. در شیلی از مسافرت جهانگردان به ایستر جلوگیری می گردد و در مواردی هم که اجازه داده می گردد، مدت زمان اقامت معین است و در اکوادور همین فرایند در خصوص مسافران گالاپاگوس (Galapagos) صورت می گیرد. در ونیز سعی بر این است که تعداد جهانگردان و خدمات Airbnb کاهش یابد. در پاریس هم خدمات Airbnb در حال محدودسازی است. به عبارت دیگر دنیا امروز می گوید کافی است.

البته مطمئنا کسی عمدا به تخریب یک شهر یا مکان دیدنی اقدام نمی نماید یا برای تخریب آن ها سفر نمی نماید. مسئله این است که بعضی افراد حتی نمی دانند که رفتارشان باعث ایجاد تخریب و مزاحمت می گردد و این یعنی باید در خصوص این مسائل آموزش جدی تر و وسیع تر صورت گیرد.

از طرف دیگر وقتی در محلی اور توریسم ایجاد می گردد، دیگر نه برای جهانگردان منفعتی دارد و نه برای مردم محلی. هیچ کس دوست ندارد به جایی بسیار شلوغ سفر کند و کسی هم دوست ندارد در جایی زندگی کند که زندگی روزمره اش با حضور بیش از مقدار جهانگردان از حالت عادی خارج گردد. همیشه باید تعادلی بین این دو برقرار باشد.

هر چند کسی صحبتی از جلوگیری از جهانگردی نمی نماید، اما حتما راه های مناسبی وجود دارد که باعث کنترل تعداد جهانگردان و مانع ایجاد اور توریسم و مضرات همراه باشد.

خدمات Airbnb یکی از بزرگ ترین مسائل مسافرات های امروزی است که البته هواداران زیادی هم دارد. این خدمات در ابتدا با این هدف شروع شد که ساکنین محلی هم از حضور جهانگردان عایدی داشته باشند. بعلاوه شرایطی فراهم می شد که جهانگردان از هتل ها خارج شوند و در محیط عادی زندگی مردم محلی چند روزی را بگذرانند.

اما این هدف به مرور کم رنگ شد و خدمات Airbnb بیشتر در جهت سودآوری نهاده شد، به گونه ای که مشاورین املاک با هدف قرار دادن مسافرینی که می خواهند در هنگام دوری از خانه خودشان خانه ای موقتی داشته باشند، اقدام به خرید خانه در مرکز شهر می نمایند و آن ها را اجاره می دهند. این اقدام باعث شده سود حاصل از جهانگردی برای مردم محلی کاهش یابد و از طرفی هزینه اجاره خانه ها برای جهانگردان بالا برود و مردم محلی هم مجبور به ترک شهر شوند.

شهرهای بسیاری به همین شیوه به علت Airbnb تخریب شده است. هر چند خانه هر شخصی ملک شخصی او است، اما باید محدودیت هایی بر Airbnb اعمال گردد، چون در حال بیرون کردن مردم از شهرهایشان است. این اتفاق برای هیچ کس و به خصوص برای ساکنین محلی خوب نیست و دولت های محلی باید در این زمینه دخالت نمایند. بهتر است در موقع استفاده از خدمات Airbnb اتاقی از یک خانه را اجاره کنیم (به جای کل خانه) تا مطمئن باشیم که یکی از ساکنین محلی در این خانه زندگی می نماید و از اقامت ما در شهر سود می برد.