انسان در راه فضا - کلوب آگهی

هنوز انسان باید راه زیادی طی کند، اما فرستادن انسان به ماه و فراتر از آن، هدفی دور از دسترسی نیست. اما باید دید این اتفاق چه زمانی رخ خواهد داد و چه زمانی انسان ها به دنیای بیگانه قدم خواهند گذاشت و ماندگار خواهند شد؟

کتاب مهاجرت انسان به فضا اثر مشترک احمد عسکری، مهدی خزایی، عارف کریمی و علی یعقوبی، به دنبال معرفی فناوری های جایگزین برای سازگاری بلندمدت با محیط های فرازمینی است. این کتاب در هفت فصل، ضمن بیان مقدماتی از موضوع مورد بحث و نوآوری این اثر، در ادامه به تشریح موضوعاتی همچون مسیرهای کنونی در اکتشافات فضایی، تغییر از محل سکونت به سازگاری در فضا، تناوب ثانویه در اتصال با محیط فضایی، راه حل های تلفیقی و آینده تکامل انسان می پردازد.

واسطه ای برای تحول در تاریخ تکاملی بشریت

چشم انداز گونه های ما که در آینده نزدیک در سیاراتی غیر از زمین سکونت خواهند کرد، پرسش های متعددی را مطرح می کند که نیازمند توجه متفکرانه هستند: چگونه می توانیم نه تنها در کوتاه مدت (تک نسلی) رشد کنیم، بلکه در بلندمدت (چند نسل) عادت کرده و تحمل کنیم؟ چه نوع رابطه ای با محیط فضایی به این هدف اهمیت می دهد؟ انسان های غیرزمینی چه شکلی هستند و آیا هنوز هم می توان آن ها را انسان نامید؟ مهاجرت انسان به فضا، واسطه ای برای تحول در تاریخ تکاملی بشریت خواهد بود و بااین حال در حالی که خودمان را در معرض این رویداد قابل توجه قرار می دهیم، تقریبا هیچ بحثی در مورد اینکه چه تأثیری بر انسان می تواند داشته باشد یا چه چیزی باید باشد، وجود ندارد. در آینده ای بسیار نزدیک و قابل پیش بینی، با تبدیل پیشگامان به ساکنان، ساکنان به شهروندان و بومی شدن شهروندان، نسل های ما در جایی غیر از زمین متولد خواهند شد. نسل اولیه آن ها انسان خواهد بود، اما هودشان به این معنا که ما امروز انسان هستیم، انسان نخواهند بود.

تخیلی علمی، تخیلات متعدد و گاه عجیب و غریبی را از شخصیت های بیگانه در سفرهای فضایی به وجود می آورد، اما انسان ها در مقابل آن ها تقریبا همیشه با همان تصویری که در حال حاضر هستند، به تصویر کشیده می شوند. به طرز عجیب و غریبی، شخصیت های خیالی انسانی از تمام آن ها کمتر قابل باور هستند. غیرممکن است تصور کنید که پس از گذشت قرن ها، با فناورِی هایی که اختراعات کنونی ما را کاملا مبتدی جلوه می دهند و ساکن شدن در مکان هایی بسیار متفاوت از زمین، انسان های فضایی هنوز هم شبیه به انسان های زمینی امروزی خواهند بود.

اثرات روبروه فضانوردان با میکرو گرانش

فضانوردانی که ماه ها را در محدوده میکرو گرانشی ایستگاه فضایی بین المللی گذرانده اند، از لاغری و ضعف شدید عضلانی و انقباض استخوان رنج می برند؛ در نتیجه زمانی که آن ها به زمین برمی گردند، بیشتر نیروی فیزیکی خود را از دست دادند. ما می توانیم مسائل مشابهی را در هنگام سفر به مریخ که دارای یک سوم جاذبه زمین و ماه که تنها یک ششم است، انتظار داشته باشیم. اگرچه کاهش وزن ممکن است به عنوان رهایی از محدودیت های گرانشی سیاره ما تجربه شود، ما را همچنین از چالش غلبه بر نیروهای ضد -مذاکرات دائمی با محیط که ما را قوی نگه می دارد، محروم می کند. با توجه به اثرات بسیار زیان آور روبرو شدن درازمدت با میکرو گرانش در بدن، گرانش مصنوعی از طریق سانتریفیوژ، تکنولوژی مقاومت، باید معرفی شود.

ربات ها در خدمت اهداف فضایی انسان

همه تکنولوژی هایی که برای فضانوردی استفاده می شوند، بر روی هدف های علمی تمرکز کرده اند. با توجه به سایز کوچک خدمه ها که در فضا پیشگام هستند، مسافت های دور و فاصله های آن ها با انسان های دیگر در زمینه و مدت زمان مورد نیاز برای سفر به آن مکان ها، حضور ربات های اجتماعی می تواند مسائل ایزوله کردن، تنهایی و تحریکات ذهنی را کاهش دهند. به علاوه وظایفی که برای آن ها طراحی شده اند، آن ها باید به عنوان یک عضو از خدمه ها کاملا دانا باشند و به عنوان یک دستگاه تکنولوژی برای سرویس ها و وظایف جدی آماده سازی شده باشند. همچنین نقش اجتماعی آن ها نیازمند ارزیابی اخلاقی است، زیرا ارتباطات اخلاقی بین انسان ها و مقالات برای رسیدن به موفقیت در آینده مأموریت های فضایی، ضروری و مهم است. مأموریت های پروازهای فضایی مهم که برنامه ریزی شده هستند و بدون ملاحظات مهم و اخلاقی انجام می شوند و ارتباطات احساسی بین ربات ها و انسان ها می تواند منجر به شکست و یا برعکس موفقیت شود. با پیشرفت تکنولوژی برای جنبه های مختلف فضانوردی، نقش اجتماعی ربات ها باید مهم تر تلقی شود.

نخستین چاپ کتاب مهاجرت انسان به فضا در 269 صفحه با شمارگان یک هزار نسخه به بهای 35 هزار تومان از سوی انتشارات دانشگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) راهی بازار نشر شده است.

منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران