هشتگ آری به موزه های مجازی! - کلوب آگهی

میراث آریا: تصور عموم مردم از موزه این است که آثار تاریخی را داخل ویترین به نظاره بنشینند، یعنی محور بازدید، همین آثار به نمایش درآمده در موزه هستند که به این موزه ها شی ء محور می گویند، این اشیا یا در مخازن وجود دارند که در اثر کاوش های علمی باستان شناسی به دست آمده اند، اهدا شده اند و یا از قاچاقچیان اموال فرهنگی ضبط و توقیف شده اند.

موزه ها به لحاظ آنچه به نمایش می گذارند، به چند نوع تقسیم می شوند، موزه های تاریخ و باستان شناسی که از آن ها به عنوان موزه های مادر و ملی نیز یاد می نمایند، سایت موزه ها، نمایش دهنده آثار غیرمنقول یا یک بخشی از معماری تاریخی و به جای مانده هستند که امکان انتقال آن به جایی دیگر میسر نیست، موزه های مردم شناسی ساخته و پرداخته آیین و آداب و رسوم و مشاغل و پیشه های قدیمی هستند، کاخ موزه ها، بیانگر شرایط و نحوه زندگی صاحبشان هستند، موزه های هنری، انواع هنرهای تزیینی و تجسمی که از زیبایی شناسی بالایی برخوردار هستند را به نمایش درمی آورند، موزه های علوم و تاریخ طبیعی، محلی و منطقه ای، موزه های سیار، پارک موزه ها، موزه های نظامی و خانه موزه ها همگی یک نمایش مشترک و آن هم محور قرار داشتن آثار منقول و غیرمنقول است و علاقه مندان حتماً باید از نزدیک بروند و بازدید نمایند که قطعاً، از نزدیک مشاهده کردن آثار موزه، جذابیت خاص خو دش را دارد و به چرخه اقتصاد گردشگری هم یاری می نماید.

حال که ویروس منحوس کرونا، برای بازدید حضوری، محدودیت ایجاد نموده و چه بسا که در آینده، محدودیت های دیگری هم پیش بیاید، چه باید کرد؟ باید موزه ها را تعطیل کرد؟

در برخی از کشورهای جهان، سعی شده که موزه ها از اشیا محوری خارج و به سمت محتوی محوری پیش بروند و در حقیقت برآیند میراث فرهنگی ملموس و ناملموس یا منقول و غیرمنقول و حتی آینده را در دستور کار خود قرار داده اند.

شاید این فضای ایجادشده را بتوان شبیه یک استودیوی پیشرفته عکاسی دانست، ولی واقعیت امر این است که در این نوع موزه ها محتوی را بر محور، ارجح دانستند و بی دلیل نیست که از سال گذشته ایکوم شورای جهانی موزه ها، تعریف جدیدی از موزه ها را به شور گذاشته است.

باید و نبایدهای زیادی را می گردد حدس زد، صرفاً وجود یک سایت و پورتال اینترنتی نخواهد توانست یاری زیادی به حضور مجازی موزه ها داشته باشد و به مرور زمان، ارتباط موزه با مخاطبان کاهش می یابد.

هم اکنون که ویروس کرونا منجر به تغییر سبک زندگی شده و بسیاری از داد و ستدهای مردم به صورت غیرحضوری انجام می گیرد، ضرورت دارد که موزه ها نیز از غافله عقب نمانند و جایی برای خودشان در شبکه های اجتماعی و مجازی پیدا نمایند و یا سهم خودشان را از این فرصت مهیا شده بگیرند، با علاقه مندان ارتباط داشته باشند و برای حفظ آن کوشش نمایند.

در غیر این صورت و مرور زمان، ارتباط خودشان را با مخاطبان از دست داده و از میزان علاقه مندی آن ها کاسته شده و به انزوا خواهند رفت.

بنابراین ضرورت حضوری شایسته، بایسته و با زبان و بیان هنر و زیباشناسی هنری برای تمام موزه ها در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی وجود دارد.

امروز بیشتر افراد جامعه یک موبایل هوشمند در اختیار دارند که علاوه بر گذراندن اوقات، دیگر نیازهایشان را برآورده می نمایند، موزه ها هم باید کوشش نمایند که از این فرصت، به خوبی بهره گیرند و علاوه بر حفظ رسالت موزه ای خود، زمانی از سبد وقت مردم را به تماشای موزه ها و آثار به نمایش درآمده اختصاص بدهند و به یک سایت و پورتال اینترنتی اکتفا ننمایند و در تمام شبکه های اجتماعی و مجازی و پیغام رسان های مختلف حضور داشته باشند.

میراث آریا: تصور عموم مردم از موزه این است که آثار تاریخی را داخل ویترین به نظاره بنشینند، یعنی محور بازدید، همین آثار به نمایش درآمده در موزه هستند که به این موزه ها شی ء محور می گویند، این اشیا یا در مخازن وجود دارند که در اثر کاوش های علمی باستان شناسی به دست آمده اند، اهدا شده اند و یا از قاچاقچیان اموال فرهنگی ضبط و توقیف شده اند.

موزه ها به لحاظ آنچه به نمایش می گذارند، به چند نوع تقسیم می شوند، موزه های تاریخ و باستان شناسی که از آن ها به عنوان موزه های مادر و ملی نیز یاد می نمایند، سایت موزه ها، نمایش دهنده آثار غیرمنقول یا یک بخشی از معماری تاریخی و به جای مانده هستند که امکان انتقال آن به جایی دیگر میسر نیست، موزه های مردم شناسی ساخته و پرداخته آیین و آداب و رسوم و مشاغل و پیشه های قدیمی هستند، کاخ موزه ها، بیانگر شرایط و نحوه زندگی صاحبشان هستند، موزه های هنری، انواع هنرهای تزیینی و تجسمی که از زیبایی شناسی بالایی برخوردار هستند را به نمایش درمی آورند، موزه های علوم و تاریخ طبیعی، محلی و منطقه ای، موزه های سیار، پارک موزه ها، موزه های نظامی و خانه موزه ها همگی یک نمایش مشترک و آن هم محور قرار داشتن آثار منقول و غیرمنقول است و علاقه مندان حتماً باید از نزدیک بروند و بازدید نمایند که قطعاً، از نزدیک مشاهده کردن آثار موزه، جذابیت خاص خو دش را دارد و به چرخه اقتصاد گردشگری هم یاری می نماید.

حال که ویروس منحوس کرونا، برای بازدید حضوری، محدودیت ایجاد نموده و چه بسا که در آینده، محدودیت های دیگری هم پیش بیاید، چه باید کرد؟ باید موزه ها را تعطیل کرد؟

در برخی از کشورهای جهان، سعی شده که موزه ها از اشیا محوری خارج و به سمت محتوی محوری پیش بروند و در حقیقت برآیند میراث فرهنگی ملموس و ناملموس یا منقول و غیرمنقول و حتی آینده را در دستور کار خود قرار داده اند.

شاید این فضای ایجادشده را بتوان شبیه یک استودیوی پیشرفته عکاسی دانست، ولی واقعیت امر این است که در این نوع موزه ها محتوی را بر محور، ارجح دانستند و بی دلیل نیست که از سال گذشته ایکوم شورای جهانی موزه ها، تعریف جدیدی از موزه ها را به شور گذاشته است.

باید و نبایدهای زیادی را می گردد حدس زد، صرفاً وجود یک سایت و پورتال اینترنتی نخواهد توانست یاری زیادی به حضور مجازی موزه ها داشته باشد و به مرور زمان، ارتباط موزه با مخاطبان کاهش می یابد.

هم اکنون که ویروس کرونا منجر به تغییر سبک زندگی شده و بسیاری از داد و ستدهای مردم به صورت غیرحضوری انجام می گیرد، ضرورت دارد که موزه ها نیز از غافله عقب نمانند و جایی برای خودشان در شبکه های اجتماعی و مجازی پیدا نمایند و یا سهم خودشان را از این فرصت مهیا شده بگیرند، با علاقه مندان ارتباط داشته باشند و برای حفظ آن کوشش نمایند.

در غیر این صورت و مرور زمان، ارتباط خودشان را با مخاطبان از دست داده و از میزان علاقه مندی آن ها کاسته شده و به انزوا خواهند رفت.

بنابراین ضرورت حضوری شایسته، بایسته و با زبان و بیان هنر و زیباشناسی هنری برای تمام موزه ها در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی وجود دارد.

امروز بیشتر افراد جامعه یک موبایل هوشمند در اختیار دارند که علاوه بر گذراندن اوقات، دیگر نیازهایشان را برآورده می نمایند، موزه ها هم باید کوشش نمایند که از این فرصت، به خوبی بهره گیرند و علاوه بر حفظ رسالت موزه ای خود، زمانی از سبد وقت مردم را به تماشای موزه ها و آثار به نمایش درآمده اختصاص بدهند و به یک سایت و پورتال اینترنتی اکتفا ننمایند و در تمام شبکه های اجتماعی و مجازی و پیغام رسان های مختلف حضور داشته باشند.