نداشتن بیمه؛ گلایه المپین اسکی ایران، صید: وقتی به عقبه کارم نگاه می کنم، واقعاً ناراحت می شوم - کلوب آگهی

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران، سومین روز از هفته نخست رقابت های بین المللی اسکی صحرانوردی و انتخابی المپیک در پیست اسکی شهید قطاسلو با قهرمانی سید ستار صید در بخش مردان به پایان رسید. در پایان سه روز رقابت انتخابی المپیک، صید پیروز شد برای چهارمین بار به عنوان کننده المپیکی اسکی صحرانوردی ایران جواز حضور در بازی های المپیک زمستانی 2022 را به دست بیاورد.

این ورزشکار باسابقه در حالی راهی چین خواهد شد که معتقد است طی نزدیک به 20 سال حضور در ورزش قهرمانی، به اندازه دیده نشده و مورد توجه قرار نگرفته است. صید در گفت وگو با خبرنگاران، مطالبی را اعلام کرد که متن آن به شرح زیر است:

ابتدا درباره کسب سهمیه بازی های المپیک زمستانی صحبت کنید؛ اتفاقی که برای چهارمین بار برای شما رخ داد.

تمرینات خود را از اردیبهشت امسال استارت زدم. من مربی خودم بودم و در کنارم چهار ورزشکار دیگر نیز حضور داشتند. بخش اول تمرینات مربوط به رول اسکی، اسکای رانینگ و کوهنوردی بود. بعد از چند ماه انجام این تمرینات و در اوایل آذر ماه، یک اردوی 15 روزه در فرانسه داشتم و پس از آن به ترکیه رفتم و در دو مسابقه 10 کیلومتر کلاسیک و 10 کیلومتر پاتیناژ شرکت کردم که خدا را شکر در آنجا توانستم پوئن فیز خوبی را به دست بیاورم. بعد از آن سه مسابقه دیگر مانده بود که این فرایند انتخابی المپیک زمستانی تکمیل شود. به همین منظور به ایران برگشتم و طی روزهای 15، 19 و 22 دی ماه مسابقه دادیم. نتایج این سه رقابت در فدراسیون جهانی ثبت می شد که در هر سه تای آن شرکت کردم و با اختلاف 2 دقیقه نسبت به نفر بعدی در رده نخست قرار گرفتم.

برنامه تان تا زمان اعزام به المپیک چیست؟

در پیست امامزاده هاشم ماندیم تا تمرینات خود را طی این 20 روز انجام بدهیم تا به المپیک برویم. با توجه به تجربیاتی که دارم و توانسته ام در المپیک های زمستانی 2010، 2014 و 2018 نیز حضور داشته باشم، ان شاءلله بتوانم کننده خوبی برای کشورم باشم و سعی می کنم در این 20 روز تمام هم و غم خودم روی این مسئله باشد که تمرین خوبی را انجام بدهم.

شما در دوره قبل در دو ماه اسکی صحرانوردی 15 کیلومتر و کراس کانتری اسپرینت شرکت کردید. آیا در بازی های 2022 نیز در همین دو ماده شرکت می کنید؟

هر 20 روز رنکینگ ورزشکاران اسکی تغییر می کند و به روز می شود. با توجه به مسابقاتی که در ترکیه انجام دادم و پوئن فیز زیر 120 که کسب کردم، امیدوارم قبل از حضور در المپیک این رنکینگ تغییر کند و این پوئن فیز به طور قطعی زیر 120 قرار بگیرد تا بتوانم در این دوره نیز در همین دو ماده شرکت کنم.

نتایج دوره قبل خیلی خوب نبود، به طوری که در صحرانوردی رتبه 91 بین 119 ورزشکار و در کراس کانتری نیز رتبه 77 را بین 80 اسکی باز کسب کردید. این دوره چه پیش بینی از عملکردتان دارید؟

اسکی استقامت یک رشته فنی است و دراین خصوص بزرگترین مشکل ما این است که نمی توانیم روی برف کار کنیم. نبود برف در منطقه ما باعث می شود که به آن نتیجه مطلوب نرسیم. الان در اروپا پیست هایی آماده شده که ورزشکاران در بهار و تابستان هم می توانند در آنها تمرین کنند. مثلاً ترکیه و ارمنستان به مدت چهار روی ورزشکار خود در اسکی استقامت سرمایه گذاری کرده اند که ورزشکارانشان در المپیک جزو 30 نفر نخست قرار می گیرند. رمز پیروزیت آنها این است که از اردیبهشت ماه در اروپا تمرین می کنند. خوشبختانه نزدیک به دو سال مبلغی از سوی فدراسیون جهانی به فدراسیون ایران پرداخت می شد که ما نیز بتوانیم این کار را انجام بدهیم، ولی متاسفانه یک مبالغی بدست ما می رسید که نمی توانستیم با آن مبلغ از کشور خارج شویم. اگر بخواهیم نتیجه خوبی بگیریم، حتما باید روی برف برویم، رقبا را ببینیم و بتوانیم در کنار آنها خودمان محک بزنیم و به آنچه می خواهیم، دست پیدا کنیم.

با توجه به بالا رفتن سن، آیا برنامه ای برای خداحافظی دارید یا نه؟

هنوز در این باره تصمیمی نگرفته ام. من نزدیک به 20 سال از عمرم را در ورزش قهرمانی گذرانده ام و توقعم از فدراسیون، کمیته و وزارت این بود که حداقل برایم یک بیمه ای در نظر گرفته می شد. متاسفانه در این چند سال بیمه ای نداشتم که برایم از طریق این نهادها رد شود و این چیز بدی بود. به همین دلیل یا مجبورم که ادامه بدهم یا کلاً از ورزش خارج شوم. از کسانی که این صحبت ها را می خوانند، خواهش می کنم برای ورزشکاران نخبه یک چاره اندیشی کنند. این خیلی مهم است که یک ورزشکار بیمه داشته باشد و بعد از یک دوره زمانی که قصد کناره گیری از ورزش قهرمانی را دارد، بتوان گفت که بازنشست شود، ولی چنین چیزی برای من نبود و این خیلی ناراحت کننده است. وقتی به عقبه کارم نگاه می کنم، واقعاً ناراحت می شوم. در این چند سال افراد مختلفی را دیدیم که وارد ورزش و اسکی شدند، و البته دوام نیاورند. آنها یا دنبال پول هستند یا خللی به وجود می آید و دیگر وارد سیستم نمی شوند. خیلی کم است که افرادی مثل من بیایند و چهار المپیک در داخل یک فدراسیون دوام بیاورند. ما وطن پرست هستیم و عمر و زندگی مان را برای پرچم ایران گذاشتیم. لطفاً ما را ببینند و کمک کنند. این کمک آنها خیلی مهم است، به ویژه برای ورزشکاری مثل من که دیگر به خط پایان ورزش قهرمانی اش رسیده است.

صحبت پایانی...

در این 20 سال به اندازه کافی دیده نشدم. اسکی استقامتی یک ورزش خیلی سخت است. کسانی که روز چهارشنبه برای اهدای جوایز آمدند، برایشان کار در این رشته سوال بود. در طول چند هفته گذشته مسابقات آلپاین در توچال و دربندسر برگزار گشت و عده زیادی برای تماشای مسابقات حضور داشتند، ولی ما در جایی پرت و دور از شهر و خانه اسکی هستیم و فقط کسانی می آیند که علاقه به این کار دارند که واقعاً انگشت شمار هستند. هرکسی خودش را تحتی فشار قرار نمی دهد تا روزانه 30 تا 40 کیلومتر ورزش کند. در واقع افراد سراغ ورزشی می فرایند که خوشایند باشد و لذت ببرند. ما اینجا به دور از خانه و پست افتادیم و کسی نیست که حال مان را بپرسد. درخصوص همین بیمه ای که می گویم، باید به خاطر سختی رشته ما حداقل بیمه به ما تعلق می گرفت.