آرمان فردا اعدام می گردد؛ یک ماجرای تلخ و دراماتیک ، جسد غزاله هیچ وقت پیدا نشد - کلوب آگهی

به گزارش خبرنگاران، آرمان وقتی 17 ساله بود با غزاله در یک سفر به ترکیه آشنا شدند. با هم دوست بودند. اما غزاله دیگر نیست. خونش در دست و محل زندگی آرمان پیدا شد. آرمان دادگاهی و به قصاص محکوم شد. قرار است فردا اعدام شود. نخست توضیح دادگاه که اعتماد آن را منشتر کرد:

پلیس ها با شوکر برقی در حال آرام کردن جمعیت ملتهبی هستند که روی پله های مقابل دادگاه کیفری فریاد می زنند. عابران پیاده از دو سوی پیاده رو، راهشان را کج می نمایند و دوان دوان به سمت پله های دادگاه می آیند و از همدیگر داستان را می پرسند. مردی قوی هیکل با کت و شلوار خاکستری رنگ که از خانواده غزاله (مقتوله) است دو دستش را بلند می نماید و رو به جمعیت داخل پیاده رو می گوید: قاتل ندیدین؟ بیاین ببینین… میان جمعیت مادر غزاله می دود و یقه پیراهن پدر آرمان را می گیرد و می گوید: چه جوری تونستی قاتل تربیت کنی؟ تو استاد دانشگاهی؟ تو میری می شینی روبه روی 60 تا جوون حرف می زنی اون وقت خودت یه قاتل تحویل دادی؟ پدر آرمان شوکه شده و هیچ نمی گوید، مردم او را به جلو هل می دهند و او هم چشم در چشم مادر غزاله به جلو رانده می شود. فامیل و نزدیکان غزاله و آرمان پشت سر هم همدیگر را تهدید می نمایند. دخترخاله غزاله که عکس او را در دست دارد هق هق کنان و به نفس، نفس افتاده فریاد می زند: نیم وجبی یه الف قد داره زده آدم کشته… پدر غزاله اما آرام پایین پله ها ایستاده و جمعیت را در بهت نگاه می نماید. پدری که دوسال پیش در یک شب سرد زمستانی نزدیک بهار چند روز، زمین و زمان را به جست وجوی دخترش رفت و بعد از مدتی خبر قتلش را آوردند. اما نه جنازه ای پیدا شد و نه آرمان در آخرین جلسه دادگاه حاضر به اعتراف شد. سومین جلسه این دادگاه در حالی برگزار می شود که جسد غزاله هنوز پیدا نشده و آرمان در بازپرسی های اولیه با اظهارات متناقض اعتراف به قتل غزاله نموده است.

• مادر و پدر غزاله: تقاضای قصاص نفس داریم

آرمان پشت صندلی متهم از آقای قاضی اجازه می خواهد تا از خانواده غزاله عذرخواهی کند. مادر و پدر غزاله در صندلی ویژه نشسته اند. مادر با چشم های روشن و سرخ شده عکس دخترش را در دست گرفته و پدر آرام و ساکت اشک می ریزد. چشم های آرمان برمی شود و به چشم های مادر غزاله می گوید: ببخشید…. مادر با تمام بغض و نفرت مانده در گلویش میان جمعیتی که دیگر صدای نفس های شان هم شنیده نمی شود می گوید: باید بمیری…… غزاله در تاریخ 12 بهمن ماه سال 92 برای مراجعه به دکتر از خانه بیرون رفته و برنگشته بود. ماموران پلیس پرونده مفقودی تشکیل دادند و بعد از پیگیری آخرین تماس های تلفنی غزاله پی بردند که او آخرین حرف هایش را با آرمان زده است. پدر غزاله پشت میز دادگاه اشک می ریزد و از تنها دخترش می گوید. او و همسرش تقاضای قصاص آرمان را دارند و تفاضل دیه را هم می دهند. ناهید مادر غزاله تند تند صحبت می نماید و پشت سر هم با نگاه هایش آرمان را خطاب قرار می دهد. دست و پایش را گم نموده و می گوید: غزاله و آرمان با هم نامزد بودند. غزاله قرار بود روز چهارشنبه آرمان را ببیند و به بهانه های مختلف قرارشان را عقب می انداخت… آن روز نوبت دکتر داشت و به اصرار آرمان به خانه اش رفت. او نمی خواست رابطه اش را با آرمان ادامه دهد اما او این را نمی فهمید. طبق نقشه قبلی غزاله را به خانه اش دعوت کرد و او را کشت… آقای قاضی من تقاضای قصاص نفس دارم.

• هماهنگی خون روی میله بارفیکس و مقتوله

وکیل غزاله می گوید: آرمان و غزاله در سفر ترکیه با هم آشنا شده بودند و رابطه شان به تماس تلفنی و ملاقاتهای پشت سر هم در تهران رسید. اما بعد از مدتی غزاله حرف تمام کردن رابطه و سفر خارج از کشور را پیش می کشد که با برخورد منفی آرمان روبرو می شود و تصمیم به قتل غزاله می گیرد. قاضی پرونده از 13 پیامک و یک تماس تلفنی می گوید که متهم و مقتوله در ساعتی قبل از ملاقاتشان داشته اند. غزاله به خانه آرمان می رود و آرمان بعد از مشاجره او را به سمت تخت پرتاب می نماید. سر غزاله به گوشه تخت برخورد می نماید و بعد از آن آرمان با میله بارفیکس چند بار به سر غزاله می کوبد و وقتی مطمئن شد غزاله نفس نمی کشد او را در 15 لایه کیسه زباله می پیچد و به نزدیک ترین سطل زباله خانه اش می اندازد. آثار خون روی میله بارفیکس و لبه کج شده آن نشان از ضربه هایی است که به سر غزاله اصابت نموده است. همچنین به گفته وکیل مقتوله آثار دی ان ای خون غزاله و خونی که روی تخت و میله بارفیکسی که از اتاق او کشف شده برابری می نماید.

قاضی می گوید: آرمان در هنگام قتل، هفت روز کمتر از 18 سال داشته و همین باعث شده که دادگاه پرونده را نیازمند تحقیقات بیشتر بداند.

• من غزاله را نکشتم

قاضی، آرمان پسرک 19 ساله را پای میز می خواند تا از خودش دفاع کند. آرمان نه به هم ریخته است و نه مضطرب. هیچ عکس العملی درمقابل حرف هایی که می شنود ندارد. صدایش آرام و آهسته است. قاضی از او می خواهد که بلندتر صحبت کند. صورتش سفید شده و کلمات را جویده، جویده به زبان می آورد. در جواب قاضی عبدالهی که می پرسد آیا در قتل غزاله مباشرت داشته، می گوید: من این اتهام را قبول ندارم و آغاز می نماید به تعریف کردن داستان: من و غزاله نزدیک عید در سفری در ترکیه با هم آشنا شدیم. هر دو با خانواده های مان به آن سفر رفته بودیم. بعد از آشنایی با تماس تلفنی با هم در ارتباط بودیم اما بعد از مدتی در تهران همدیگر را دیدیم. رابطه ما چند بار به هم خورد و دوباره از نو آغاز کردیم. من خیلی تمایلی به ادامه رابطه نداشتم چون هم درسم ضعیف شده بود و در آستانه کنکور بودم و هم اینکه باید به اصرار پدر و مادرم رشته دندانپزشکی قبول می شدم. در نخستین جدایی مان چند بار پیگیری کردم اما وقتی چندبار این رخ داد دیگر دنبال ماجرا را نگرفتم. آن روز غزاله در واتس آپ به من پیام داد و حالم را پرسید و قرار شد همدیگر را ببینیم. طبق معمول از مدرسه به خانه آمده بودم و به خاطر حساسیت، آنتی هیستامین مصرف می کردم. در حال استراحت و خواب آلودگی بودم که تماس ناموفق غزاله را روی گوشی ام دیدم. با او تماس گرفتم و گفت: می خواهم بیایم ببینمت. مادر و پدرم در خانه نبودند و از رفت و آمد غزاله به خانه ما اطلاع نداشتند. این مورد خط قرمزی بود که پدر و مادرم برایم معین نموده بودند و نمی توانستم از آن عبور کنم. اگر این کار را می کردم گوشی تلفنم را می گرفتند و تنبیهم می کردند. آرتین برادرم را در اتاقش با ایکس باکس مشغول کردم و هدفون روی گوشش گذاشتم تا متوجه ورود غزاله نشود. غزاله آمد و با هم درمورد کار و مسافرت حرف زدیم. گفت می خواهم برای ادامه تحصیل از ایران بروم من هم سوئد را به او پیشنهاد دادم و گفتم در تماس های بعدی اطلاعات کامل تر را می دهم. غزاله را تا جلوی در خانه بدرقه کردم اما همین که در را بستم صدای افتادنش را روی پله ها شنیدم. از ترس پدر و مادرم جنازه را به داخل خانه آوردم. فرش ها را کنار زدم و با دست خونی میله بارفیکس را برداشتم و به گوشه ای از اتاق پرتاب کردم. بعد جسد را با یک لایه مشما پوشاندم و در چمدانی که از انباری خانه آورده بودم گذاشتم و آن را به نخستین سطل زباله نزدیک خانه انداختم. بعد آمدم و لکه های خون روی پله ها و داخل را شستم.

• هنرمندان پای کار آمدند

هنرمندان و شخصیت های ایرانی از جمله پرویز پرستویی، رضا کیانیان، بهاره رهنما، صادق زیباکلام و حسن آقامیری امروز با بازنشر عکس جوانی به نام آرمان که قرار است فردا اعدام شود، در کوشش هستند تا از خانواده مقتول بخشش بطلبند.

• متن نامه خداحافظی پدر و مادر آرمان

سلام دوستان و همراهان گرامی

دستبوس تک تک عزیزان همراه هستیم.

متاسفانه آرمان ما دیگر سحرگاه 4 شنبه را نخواهید دید.

پسری که تا لحظه آخر کلمه ای درشتی نکرد و تا آخرین نگاه معصومیت خودش رو حفظ کرد.

او دیگر نخواهد بود و ما قراره آخرین ملاقات رو باهاش داشته باشیم.

کدوم پدر و مادر میتونه تو چشم بچه اش نگاه کنه و بگه بابا خداحافظ، این آخرین نگاهه…

این آخرین آغوشه، این آخرین بوسه هست، این آخرین لمسه و این آخرین حس نفس گرمته….

کاشکی سهم آخر قسمت ما بود نه فرزندمون….

این موقع است که ناباورانه پدر ومادر به پروردگارش میگه کاشکی

فرزندمون تو سانحه میمرد نه ذره ذره، نه با انتظار …

خدایا قسمت میدیم لبخند مصنوعی و تلخ آخر و موقع آخرین وداع با فرزند که تلخ ترین رخداد زندگی یک پدر و مادره نصیب هیچ کسی حتی بدترین بندگانت نکن….

آرمانی منتظر ما باش… زود میام پیشت….

مامان کاترین بابا کامیار