نکاتی درباره خانواده کروناویروس ها - کلوب آگهی

به گزارش خبرنگاران، کروناویروس اولین بار در سال 1937 میلادی از ویروس برونشیت عفونی در پرندگان مشتق شد که توانایی برجای گذاشتنِ تلفات جدی در طیور را دارد.

این خانواده از ویروس ها مسئول 15 تا 30 درصد از سرماخوردگی ها هستند.

در طول 70 سال گذشته دانشمندان دریافته اند که کروناویروس ها می توانند موش های صحرایی، موش های خرما، سگ ها، گربه ها، بوقلمون ها، اسب ها، خوک ها و گاوها را آلوده کنند. اخیراً نیز مقامات بهداشتی، شیوع بیماری کروناویروس را در چین شناسایی کرده اند که اکنون به سایر کشورهای دنیا نیز رسیده است.

در این مقاله از مرکز علوم MNT به نقل از سایت تخصصی مدیکال نیوز تودی، به انواع مختلف کروناویروس های انسانی، علائم آن ها، نحوه انتقال آن ها و دو بیماری به خصوص خطرناک که می تواند در اثر آن ها ایجاد شود موسوم به سارس و مِرس می پردازیم:

برخی حقایق مهم در مورد کروناویروس ها:

- کروناویروس ها منجر به ابتلا به عفونت هایی موسوم به مرس و سارس می شوند.

- کروناویروس ها گونه های بسیار مختلفی را آلوده می کنند.

- هفت نوع کروناویروس انسانی تا به امروز شناخته شده است.

- تا به امروز درمان قطعی برای این نوع از سرماخوردگی شناسایی نشده است.

- سارس از چین گسترش یافت و باعث ایجاد عفونت در 37 کشور شد و منجر به کشته شدن 774 نفر شد.

کروناویروس چیست؟

کروناویروس های انسانی (HCoV) برای اولین بار در دهه 1960 میلادی در بینی بیماران مبتلا به سرماخوردگی کشف شد. دو نوع کروناویروس انسانی با نام های OC43 و 229E عامل بخش عمده ای از سرماخوردگی های انسانی هستند.

کروناویروس به یک گروه خاص از ویروس ها اطلاق می شود و واژه کروناویروس از کلمه لاتین corona یا کلمه یونانی κορώνη به معنی تاج یا هاله گرفته شده است. این واژه به مشخصه ظاهری ویریون ها (شکل عفونی ویروس) که در زیر میکروسکوپ الکترونی دیده می شود، اشاره دارد که حاشیه ای از سطح بزرگ و پیازدار داشته و یادآور تصویری از یک تاج سلطنتی یا تاج خورشیدی است.

در بین انسان ها، عفونت بیشتر در ماه های زمستان و هم چنین اوایل بهار رخ می دهد. ممکن است فردی به نوعی از کروناویروس ها و سرماخوردگی ناشی از آن مبتلا شده و چند ماه بعد دوباره به آن مبتلا شود. این امر به این دلیل است که پادتن های کروناویروس ها برای مدت زمان طولانی دوام ندارند. هم چنین ممکن است پادتن های یک سویه (نسخه ویروسی) از کروناویروس ها در مقابل سایر سویه ها بی فایده باشد.

علائم:

علائم سرماخوردگی یا آنفلوآنزا معمولاً بین دو تا چهار روز پس از عفونت کروناویروس ایجاد می شوند و به طور معمول خفیف هستند. با این حال علائم در افراد مختلف متفاوت است و برخی از انواع کروناویروس ها می توانند کشنده باشند.

علائم معمول ابتلا به کروناویروس ها شامل عطسه، آبریزش بینی، خستگی، سرفه و در موارد نادر تب، گلودرد و آسم شدید است.

کروناویروس ها بر خلاف راینوویروس ها که یکی دیگر از عوامل سرماخوردگی هستند به سادگی در آزمایشگاه قابل کشت نیستند و همین امر سنجش تأثیر کروناویروس ها بر اقتصادهای ملی و بهداشت عمومی را سخت می کند.

تا به امروز روش درمان قطعی برای عفونت های ناشی از کروناویروس شناخته نشده و بنابراین درمان آن شامل مراقبت از خود و استفاده از داروهای غیرنسخه ای (OTC) به منظور کنترل علائم بیماریست:

- استراحت کنید و از فعالیت زیاد بپرهیزید.

- آب کافی بنوشید.

- از سیگار کشیدن و قرار دریافت در مناطق دودی خودداری کنید.

- برای کاهش درد و تب از استامینوفن، ایبوپروفن یا ناپروکسن استفاده کنید.

- از یک دستگاه بخور مرطوب کننده تمیز یا بخار مایع سرد استفاده کنید.

این ویروس با دریافت نمونه ای از مایعات تنفسی مانند مخاط از بینی یا خون قابل تشخیص است.

انواع:

انواع مختلف کروناویروس های انسانی از نظر شدت بیماری ایجاد شده و میزان شیوع تفاوت دارند.

در حال حاضر هفت نوع کروناویروس شناخته شده وجود دارد که می توانند انسان را آلوده کنند.

انواع متداول تر این ویروس عبارتند از:

- 229E (آلفا کروناویروس)

- NL63 (آلفا کروناویروس)

- OC43 (بتا کروناویروس)

- HKU1 (بتا کروناویروس)

انواع نادرتر و خطرناک تر شامل MERS-CoV که باعث سندروم تنفسی خاورمیانه (مِرس) و SARS-CoV که باعث سندرم تنفسی حاد می شود، است. در سال 2019 میلادی نیز نوعی جدید از کروناویروس ها شیوع یافت که با نام 2019nCov از آن یاد می شود.

انتقال:

هرچند تا به امروز تحقیقات زیادی در مورد نحوه انتشار کروناویروس ها از یک فرد به فرد دیگر انجام نشده اما با این حال اعتقاد بر این است که این ویروس ها با استفاده از مایع ترشح شده از دستگاه تنفسی منتقل می شوند.

کروناویروس ها به روش های زیر امکان انتقال دارند:

- سرفه و عطسه بدون پوشاندن دهان می تواند قطرات را در هوا پراکنده کرده و ویروس را گسترش دهد.

- لمس یا دست دادن با فرد مبتلا می تواند ویروس را از فردی به فرد دیگر منتقل کند.

- برقراری تماس با سطح یا شیئی که ناقل ویروس است و سپس لمس کردن بینی، چشم ها یا دهان نیز آن را انتقال می دهد.

- در موارد نادر تماس با مدفوع نیز می تواند کروناویروس را انتقال دهد.

اگر چه بیشتر افراد در فصل پاییز و زمستان به کروناویروس ها مبتلا می شوند اما این ویروس ها در بقیه سال نیز هم چنان فعال هستند. ابتلای افراد جوان به این ویروس ها احتمال بیشتری دارد و افراد می توانند به بیش از یک نوع عفونت ناشی از کروناویروس در طول زندگی مبتلا شوند. همه افراد در طول زندگی دست کم به یک نوع از کروناویروس ها مبتلا می شوند.

گفته می شود که توانایی بسیار زیاد جهش در کروناویروس ها چیزی است که آن را بسیار مسری می کند.

برای جلوگیری از انتقال، حتماً در هنگام مشاهده علائم در خانه بمانید و استراحت کنید و از تماس نزدیک با افراد دیگر خودداری کنید. پوشاندن دهان و بینی با دستمال یا پارچه در هنگام سرفه یا عطسه نیز می تواند به جلوگیری از شیوع کروناویروس ها کمک کند. حتماً هرگونه دستمال و پارچه استفاده شده را دور ریخته و بهداشت را در خانه رعایت کنید.

2019nCov:

در سال 2019 میلادی، مرکز کنترل و پیشگیری از امراض آمریکا (CDC) نظارت بر شیوع کروناویروس جدید را شروع کردند. مقامات بهداشتی ابتدا این ویروس را در شهر ووهان واقع در استان هوبئی چین شناسایی کردند و آن را 2019nCov نامگذاری کردند.

این ویروس تا به امروز ده ها هزار نفر را در85 کشور دنیا مبتلا کرده است.

در حال حاضر سازمان دنیای بهداشت (WHO) یک شرایط اضطراری بهداشت عمومی را در رابطه با 2019nCov اعلام کرده است.

برخی از نخستین افرادی که به 2019nCov مبتلا شدند ارتباطی با بازار حیوانات و غذاهای دریایی داشتند. این موضوع در ابتدا نشان می داد که حیوانات، ویروس را به انسان منتقل می کنند. با این حال افرادی با تشخیص جدیدتر هیچ ارتباطی با قرار دریافت در معرض این بازار نداشتند که این موضوع نشان می دهد انسان ها می توانند این ویروس را به یکدیگر منتقل کنند.

اطلاعات در مورد کروناویروس جدید در حال حاضر کم است. در گذشته، مسائل تنفسی که از کروناویروس هایی مانند سارس و مرس ایجاد می شوند، از طریق تماس نزدیک گسترش یافته اند.

سرعت شیوع و گسترش ویروس ها به طور کلی زیاد است اما کروناویروس ها سرعت انتشار بیشتری دارند و هنوز در دانش پزشکی دنیا درمورد سرعت انتشار آن ها نیز اطلاعات کافی وجود ندارد.

علائم افراد مبتلا به این کروناویروس جدید از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این ویروس می تواند علائم متعددی ایجاد کند یا می تواند بدون داشتن هیچ علامتی فردی را مبتلا سازد. با این حال، این بیماری هم چنین می تواند به بیماری شدید منجر شود و ممکن است کشنده باشد. علائم شایع عبارتند از: تب، تنگی نفس و سرفه. ممکن است دو تا 14 روز طول بکشد تا فرد پس از عفونت متوجه علائم آن شود.

در حال حاضر هیچ واکسن قطعی برای 2019nCov در دسترس نیست. با این حال، دانشمندان پیروز شده اند همان ویروس را تکثیر کنند. این امر می تواند شناسایی و درمان زودرس را در افرادی که ویروس دارند اما هنوز علائمی را نشان نمی دهند، میسر سازد.

سارس:

سندروم تنفسی حاد (SARS) یک بیماری مسری است که توسط کروناویروس SARS-CoV ایجاد می شود و به طور معمول منجر به ذات الریه های کشنده می شود.

این ویروس در نوامبر سال 2002 میلادی در استان گوانگ دونگ در جنوب چین شروع شد و سرانجام به هنگ کنگ رسید. از آن جا نیز به سرعت در سراسر دنیا گسترش یافته و مردم 37 کشور دنیا را مبتلا کرد.

SARS-CoV ویروس بسیار منحصر به فردی است. این ویروس می تواند هر دو دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی را آلوده کند و هم چنین می تواند باعث گاستروآنتریت (بیماری التهاب معده ای روده ای) شود.

علائم سارس در طول یک هفته بروز می کند و با تب شروع می شود. در اوایل بیماری، افراد علائمی مانند آنفلوآنزا از خود بروز می دهند. این علائم شامل سرفه خشک، لرز، اسهال، تنگی نفس و درد است.

هم چنین در پی ابتلا به سارس ابتلای به ذات الریه و التهاب شدید ریوی بسیار بالاست. در پیشرفته ترین مرحله سارس باعث نارسایی ریه ها، قلب یا کبد می شود.

در طول شیوع سارس، 8098 مورد ابتلا با 774 تلفات تایید شده وجود داشته است. این آمار برابر با نرخ مرگ و میر 9.6 درصدی است. مرگ و میر در بزرگسالان مسن بیشتر بود و نیمی از افراد آلوده بالای 65 سال که به این ویروس مبتلا شدند، جان خود را از دست دادند. سارس سرانجام در ژوئیه سال 2003 میلادی تحت کنترل قرار گرفت.

مِرس:

مرس توسط کروناویروس MERS-CoV ایجاد می شود که برای اولین بار در سال 2012 میلادی شناخته شد.

این بیماری تنفسی شدید ابتدا در عربستان سعودی ظاهر شد و بعد از آن در سایر کشورها نیز رواج یافت. بزرگ ترین شیوع مرس خارج از شبه جزیره عربستان در سال 2015 میلادی در کره جنوبی رخ داده است.

علائم آن شامل تب، تنگی نفس و سرفه است. این بیماری از طریق تماس نزدیک با افرادی که به آن آلوده شده اند، گسترش می یابد. با این حال، تمام موارد مرس با افرادی مرتبط بوده است که به شبه جزیره عربستان سفری داشته اند.

مرس در 30 تا 40 درصد افرادی که به آن مبتلا شدند، کشنده بوده است.